Давуу эрх хуулийг тангараг өргөсөн дайсан гэж үздэг. Энэхүү үзэл бодлыг 19-р зууны Австрийн алдарт зохиолч М. Эбнер-Эшенбахтай холбон үздэг. Тодорхойгүй шалтгаанаар энэ мэдэгдлийг олон хүн афоризм гэж үздэг бөгөөд энэ нь үнэндээ нотлогдоогүй, бүрэн судлагдаагүй байгаа юм.
Хууль нь соёл иргэншлийн нийгмийн оновчтой үйл ажиллагаанд шаардлагатай, заавал дагаж мөрдөх тогтсон зан үйлийн хэм хэмжээ, дүрмийг ерөнхийд нь тодорхойлдог. Энэхүү ойлголт нь нэлээд төвөгтэй, хоёрдмол утгатай бөгөөд хэд хэдэн утгатай юм. Нэг талаар иргэний хууль нь бүхэлдээ нийгэмд ямар нэгэн ашиг тусыг агуулдаг боловч зарим тохиолдолд аливаа хувь хүний эрхийг хязгаарлаж болно. Эдгээр дүрмийг дагаж мөрдөх нь төрийн хатуу удирдлага дор явагддаг.
Эргээд давуу эрх нь арай өөр тэмдэглэгээтэй байдаг. Давуу эрх гэдэг нь хувь хүмүүс, анги, бүлгүүдийн эзэмшдэг эрхийг хэлнэ. Өөрөөр хэлбэл, энэ нь хүн бүрт олддоггүй эрх юм.
Эдгээр хоёр ойлголтын утга нь их зүйлийг хэлж өгдөг. Үнэндээ эрх ба давуу эрх хоёулаа үйл ажиллагааны эрх чөлөөг илэрхийлдэг. Тэдний хоорондох ялгаа нь зөвхөн эрх нь үйлдэл хийх үүрэгтэй, давуу эрх нь тодорхой давуу талыг илэрхийлдэг бөгөөд үүний үр дүнд бусад хүмүүсийн эрх зөрчигдөж болзошгүй юм. Ийм учраас давуу эрхийг хуулийн дайсан гэж нэрлэдэг.
