"Наманчлал" гэдэг үг нь сүмд хэрэглэгддэг "наманчлал" гэсэн үгтэй адил юм. Үүний ялгаа нь наманчлал гэдэг нь хүний дотор явагддаг дотоод үнэлгээний үйл явц бол наманчлал нь хүний буруу үйлдлийн тухай түүх юм.
Наманчлал гэдэг нь таны үйлдлийг буруу бөгөөд хүлээн зөвшөөрөгдөхгүй зүйл гэдгийг ойлгох явдал юм. Хүн бүр өөрийн бодгальд "хуулиас гадуур" үлдэхгүйн тулд сэтгэлийнхээ тодорхой хил хязгаарыг давж гарахыг хичээдэг. Нэг нь хүнийг зодох нь хэвийн үзэгдэл, нөгөө нь дуу хоолойгоо өөр хүнд хүргэх нь дараа нь гэмших шалтгаан болдог.
Дотоод ёс суртахуун бол маш хувь хүний ойлголт юм.
Хүлээн зөвшөөрөх хязгаар нь өөрчлөгдөж болно. Хэрэв хүн өөрийн дотоод хэм хэмжээ буруу гэдэгт итгэх юм бол энэ нь үнэ цэнийн тогтолцоог бүхэлд нь өөрчлөхөд хүргэж болзошгүй юм. Ийм нөхцөлд хүнийг ихэвчлэн хувь заяаны эргэлтэд оруулдаг, жишээлбэл, түүнд гомдсон хүнтэй ижил нөхцөл байдалд орох үед. Энэ нь түүнийг дотоод хил хязгаарынхаа талаар нухацтай бодоход хүргэдэг.
Хамгийн мэдрэмтгий хүмүүс бол зөвхөн өөртөө анхаарлаа төвлөрүүлэхгүй байх хүч чадлыг олж чадвал өөрсдөө маш их зовж шаналсан хүмүүс юм. Ийм хүмүүс маш хүчтэй дотоод ёс суртахууны мэдрэмжтэй байдаг бөгөөд тэд гүн гүнзгий зовж шаналж байсан олон нийтийн ёс суртахууны хэм хэмжээнд өөрсдийгөө нэмдэг. Жишээлбэл, гэр бүлийн хэн нэгэн нь үүргээ биелүүлээгүй бол ийм хүн хэзээ ч: "Та яагаад биелүүлээгүй юм бэ?" Гэж асуухгүй. Эцсийн эцэст энэ асуулт нь үнэндээ мэдээллийн хүсэлт биш, харин хүнийг далд хэлбэрээр шахаж байгаа явдал юм. Ёс суртахууны өндөр мэдрэмжтэй хүмүүс түүнээс хэзээ ч асуухгүй. Үүний оронд тэд энэ эсвэл тэр үйлдлийг хийх шаардлагатайг зүгээр л хязгаарлагдмал байдлаар сануулах болно.
Заримдаа ёс суртахууны хил хязгаарыг өөрчлөх шалтгаан нь үйлдлийнхээ төлөө иргэний хариуцлага хүлээх нөхцөл байдал байдаг. Ихэнх тохиолдолд, харамсалтай нь, гэмт хэрэгтэн. Тэгээд дараа нь хүн өөрийгөө хичнээн их зүйл үлдээсэн, тэр эсвэл энэ үйлдлээсээ болж хүмүүсээс холдсоноо гэнэт ухаардаг. Хүн өөрийгөө бусад хүмүүсийн дүрмээс гадуур тавьж, улмаар тэднийг өөрөөсөө хөндийрүүлдэг. Энэ нь Гэмт хэрэг ба Ял шийтгэлийн нэгэн адил тодорхой сонгосон мэдрэмжийг дагалдаж болох боловч цаг хугацаа өнгөрөхөд энэ байдал туйлын тааламжгүй болж, хүн эвлэрэхийг эрмэлздэг, шийтгэлийн үнээр ч гэсэн наманчлалаар бусадтай нэгдэхийг эрмэлздэг. Энэ бол Достоевскийн баатартай яг таарсан юм.
Шүүх гэх мэт тохиолдолд чин сэтгэлээсээ гэмшсэн байдлыг өндөр үнэлдэг бөгөөд энэ нь хүнийг өөрчлөхийг хэлдэг тул яг шийтгэл оногдуулахад харгалзан үздэг. Энэ нь хүн урьдын адил амьдрах нь хүлээн зөвшөөрөх боломжгүй юм шиг санагддаг.
Бусдын алдаанаас суралцаж, аль болох олон удаа өөрийн дотоод ёс суртахууны мэдрэмжийг нийгмийн хэм хэмжээнд хэмжих нь зүйтэй бөгөөд ингэснээр нийгэм танд тохь тухтай байх болно.
